Ulica Bobrowiecka 6

Na tej ulicy pod numerem 6 mieści się między innymi biuro handlowe firmy Polpharma (należącej do grona 20 największych firm generycznych na świecie, z obrotami ok. 1 mld dolarów rocznie).

Dzisiaj wybrałam się tam, aby obejrzeć wystawę, której tytuł "Behind the Appearances" mnie zainteresował (jest trochę filozoficzny). Organizatorem wystawy jest Fundacja Rodziny Staraków związana właśnie z Polpharmą.  Zanim powstała Fundacja - pomysłodawca i założyciel Jerzy Starak- pomocy potrzebującym (młodzieży głównie) udzielał poprzez działalność społeczną prowadzoną przez firmę Polpharma.

Pokaz fotografii autorstwa duetu: Vera Lehndorff  (została pierwszą niemiecką supermodelką) i  Holger Trulzsch (malarz i rzeźbiarz), jest warty zobaczenia.

Tutaj możecie obejrzeć ich inne prace, które wykorzystują rysunek anamorficzny.

Poniżej kilka zdjęć z wystawy. Trzeba dobrze się przyjrzeć, aby dostrzec zakamuflowaną kobietę na każdym z nich :)

Skwer Bohdana Wodiczko

Warszawa jest, jak każde osoba, warta bliższego poznania, bo z wierzchu wydaje się być betonową, szarą, chaotyczną i nastawioną na konsumpcjonizm :) W rzeczywistości taką nie jest!

Lubię odkrywać nowe miejsca, do których mogę później wracać, czy które mogę później polecać innym. Skwer im. Bohdana Wodiczko do jednego z takich miejsc właśnie należy!

Skwer z bardzo ciekawym widokiem na Powiśle, kilkoma ławkami, niewielkim placem zabaw dla dzieci, zdecydowanie jest miejscem tzw. wtajemniczonych.

Mieści się na Skarpie Warszawskiej i jest podzielony wąwozem ul. Szczyglej na dwie części. Na tyłach Uniwersytetu Muzycznego im. Fryderyka Chopina (najstarsza i największa uczelnia muzyczna w Polsce), mieści się jego północna część. Natomiast część południowa to fragment dawnego ogrodu przy Pałacu Zamoyskich.

Co czyni go jeszcze ciekawszym, to fakt że z budynku Uniwersytetu przez otwarte okna, dobiegają dobrze słyszalne ze skweru dźwięki różnych instrumentów, na których ćwiczą studenci.

Kim był Bohdan Wodniczko, że jego imię nosi położony w okolicy UMFC skwer?
Bohdan Wodniczko był pierwszym dyrygentem i dyrektorem Filharmonii Narodowej w Warszawie (1955–1958). W 1961-1965 był dyrektorem artystycznym Teatru Wielkiego w Warszawie. Wprowadził na polską scenę operową wiele wybitnych dzieł operowych i baletowych XX wieku.

Jedna z moich ulubionych ballad Chopina i bardziej znana.

Rzeźba w centralnej części Skweru Warszawska jesień  (proj. Karol Tchorek, 1975).

Tyły Uniwersytetu Muzycznego

Świętokrzyska

Jest piękne sobotnie popołudnie. Warszawa tętni życiem. Słońce, zieleń, jeszcze ciepłe podmuchy wiatru, dzieci, turyści, rowery, longboardy, pary - młodsze i starsze. Wybrałam się dzisiaj, jak zresztą  spora część mieszkańców Warszawy, obejrzeć i pospacerować Nową Ulicą Świętokrzyską. Od czerwca 2011 roku aż do 30 września 2014 ulica była zamknięta z powodu budowy II linii metra. I chociaż metro nadal nie jest skończone na tym (ani innym) odcinku, ulica jest już dostępna dla samochodów, rowerów i pieszych.

Słońce kusiło, więc wysiadłam już na przystanku Foksal. I chociaż ulica sama w sobie nie jest długa (ma 1,5 km długości - zaczyna się od ul. Kopernika a kończy na Rondzie ONZ) kiedy dotarłam do ulubionego Bookhousecafe, poczułam że ZASŁUŻYŁAM na kawę.

Świętokrzyska jest odnowiona. Czyste chodniki, świeży asfalt, nowe przystanki autobusowe, zieleń w donicach (gdzieniegdzie pozostały drzewa) i przede wszystkim węższa ulica - jednopasmowa, szersze chodniki dla pieszych i pomalowana na czerwono ścieżka rowerowa - gratka dla rowerzystów!

Ulica ma potencjał. Co już dało się zauważyć w to sobotnie popołudnie, ma szanse stać się tak często i chętnie uczęszczaną ulicą jak np. Chmielna czy Krakowskie Przedmieście.

Wejście do metra Uniwesytet na ul. Kubusia Puchatka

W głębi dawna siedziba Teatru Kwadrat

Wejście do metra Rondo ONZ